U Muzeju pozorišne umetnosti, smeštenom u Božićevoj kući, u ulici gospodar Jevremovoj 19, ovog leta otvorena je izložba posvećena pozorišnoj delatnosti jednog od naših najprominentnijih glumaca koji nas je napustio prošle godine – Vlastimiru Đuzi Stojiljkoviću.
U simpatičnom ambijentu jedne od najstarijih beogradskih kuća, izložene su fotografije nagrađenih i njemu značajnih predstava, kao i poslednjih pozorišnih i filmskih uloga, nekoliko karikatura i fotografija članova porodice. Kroz mahom crno-belu fotografiju možete videti transformaciju Đuzinog lika od najranijih uloga: diplomske predstave Poslednji, Smrt trgovačkog putnika, Staklena menažerija, Sumnjivo lice, do poslednjih – Otac na službenom putu, Gospoda Glembajevi, Filomena Marturano.
Izložba je otvorena do 15. septembra. Možete je posetiti svakog radnog dana od 9 do 18 časova, a ulaz je besplatan.
Nagrađene predstave:
Na ludom belom kamenu (Sterijina nagrada 1972, za ulogu pukovnika Blauringa, Atelje 212),
Večeras improvizujemo (Oktobarska nagrada grada Beograda 1983, za ulogu Frulice, BDP),
Inspektorove spletke (Zlatni ćuran na Danima komedije 1979, za ulogu Inspektora, BDP),
Ženidba (Zlatni lovor-vjenac 27. Festivala jugoslovenskog filma MES, 1986, za ulogu Potkoljosina, BDP),
Čaplja (Zlatni-lovor vjenac MES, 1986, za ulogu Monogamova, Atelje 212),
U dogovoru sa muzejom možete odgledati i jednu ili više snimaka predstava u kojima je Đuza glumio, kao što su : Čaplja, Očevi i oci, Ne šetaj se gola, Sabirni centar.
„Igraj, ili uopšte nemoj da igraš…”
… govorio je Vlastimir Đuza Stojiljković, rođen 1929. godine u selu Ražnju, u učiteljskoj porodici. Glumački debi imao je u Kruševačkoj gimnaziji u Nušićevoj jednočinki Kirija. Kruševačko pozorište bilo mu je prva scena, dok je još bio učenik, 1946. godine. Akademsko pozorište i poznanstvo sa Sojom Jovanović pomogli su mu u odluci da upiše glumu na Pozorišnoj akademiji u klasi Mate Miloševića.
Stojiljkovićeva pozorišna karijera primarno se odvijala u dva pozorišta – Beogradskom dramskom i u Ateljeu 212. Odlaskom u penziju započeo je novi ciklus s četrdeset premijera. Tokom zivota ostvario je ukupno 152 pozorišne uloge.
Svoj veliki talenat pokazivao je kroz repertoarsku raznovrsnost u drami, komediji, mjuziklu – u svim medijima i žanrovima. Voleo je uloge gubitnika (posebno draga bila mu je uloga Larija Dojla u predstavi Savremenog pozorišta Ko će da spase orača, 1967), a „duboko prezirao uloge ljubavnika”.
Sa istim intezitetom, paralelno s pozorišnim, odvijao se radijski, filmski, televizijski i pevački angažman. U svim medijima ostala su kultna ostvarenja – emisija Zabavnik na Prvom programu Radio Beograda, serija Pozorište u kući, dečija emisija Na slovo, na slovo, filmovi u režiji Soje Jovanović – Diližansa snova, Pop Ćira i pop Spira; pesma Devojko mala, koju je otpevao za film Ljubav i moda postala je evergrin. Pozajmljivao je glas crtanim junacima od kojih je najprepoznatljiviji patak Dača kojeg većina nas i ne može da zamisli sa drugačijim glasom.
piše: MoonQueen
